germană

(Deutsch)

Etimologie

Din germana medie de sus binden, care provine din germana veche de sus bintan < proto-germanică *bindanan.

Pronunție

  • AFI: /'bɪndn̩/


Verb


Conjugarea verbului
binden
Infinitiv binden
Indicativ prezent
pers. 2 sg., 3 sg.
bindest
bindet
Indicativ imperfect band
Participiu perfect gebunden
Verb auxiliar haben
  1. a lega, a înnoda
    Sie band das Boot an den Steg.
  2. (v.refl.) a se atașa de, a-și lua angajamentul
    Er fühlte sich an sein Versprechen gebunden.
  3. a se închega, a se solidifica
    Zum Schluss die Suppe mit etwas Mehl binden.

Sinonime

Antonime

Cuvinte derivate

Expresii

Referințe