üzüm
(Türkçe)
Etimologie
Din turca veche üzüm < proto-turcică *jüŕüm.
Pronunție
- AFI: /y'zym/
Substantiv
üzüm, pl. üzümler
Cuvinte derivate
Cuvinte compuse
- kuru üzüm
- üzüm çekirdeği
- üzüm hoşafı
- üzüm kompostosu
- üzüm pekmezi
- üzüm salkımı
- üzüm sirkesi
- üzüm suyu
- üzüm şekeri
- üzüm şırası
- üzüm turşusu
- üzüm üzüm
Expresii
- bağa bak üzüm olsun, yemeye yüzün olsun
- maksadı üzüm yemek değil, bağcıyı dövmek
- üzüm üzüm üzülmek
- üzüm üzüme baka baka kararır
- üzüm yemek değil bekçi dövmek
- üzüm üzüm üzülmek, maksadı üzüm yemek değil, bağcıyı dövmek
- üzümün ye de bağını sorma
- üzümün çöpü var,armudun sapı