germană

(Deutsch)

Etimologie

Din latină acceptare.

Pronunție

  • AFI: /ˌaktsəp'tiːrən/


Verb


Conjugarea verbului
akzeptieren
Infinitiv akzeptieren
Indicativ prezent
pers. 2 sg., 3 sg.
akzeptierst
akzeptiert
Indicativ imperfect akzeptierte
Participiu perfect akzeptiert
Verb auxiliar haben
  1. a accepta
    Der Vorschlag wurde von allen akzeptiert.

Sinonime

Antonime

Cuvinte apropiate

Referințe