errege
(euskara)
Etimologie
Din latină rēgem.
Pronunție
- AFI /eˈre.ɡe/
Substantiv
| Declinarea substantivului errege | |||
| anim. | Nearticulat | Singular | Plural |
| Nominativ | errege | erregea | erregeak |
| Ergativ | erregek | erregeak | erregeek |
| Genitiv | erregeren | erregearen | erregeen |
| Dativ | erregeri | erregeari | erregeei |
| Comitativ | erregerekin | erregearekin | erregeekin |
| Cauzativ | erregerengatik | erregearengatik | erregeengatik |
| Benefactiv | erregerentzat | erregearentzat | erregeentzat |
| Instrumental | erregez | erregeaz | erregeez |
| Inesiv | erregerengan | erregearengan | erregeengan |
| Locativ | - | - | - |
| Allativ | erregerengana | erregearengana | erregeengana |
| Terminativ | erregerenganaino | erregearenganaino | erregeenganaino |
| Directiv | erregerenganantz | erregearenganantz | erregeenganantz |
| Destinativ | erregerenganako | erregearenganako | erregeenganako |
| Ablativ | erregerengandik | erregearengandik | erregeengandik |
| Partitiv | erregerik | - | - |
| Prolativ | erregetzat | - | - |
errege