keçi

turcă

(Türkçe)

Etimologie

Din turca veche eçkü < proto-turcică.

Pronunție

• AFI: /ke.ʧi/

Substantiv

keçi, pl. keçiler

1. capră

Cuvinte derivate

• karakeçi
• keçiboynuzu
• keçimemesi
• keçisağan
• keçisakalı
• keçisedefi
• keçitırnağı

Cuvinte compuse

• Ankara keçisi
• dağ keçisi
• günah keçisi
• inatçı keçi
• keçi mantarı
• keçi postu
• keçi sakal
• keçi söğüdü
• keçi yemişi
• keçi yolu
• kıl keçisi
• Maltız keçisi
• tiftik keçisi
• yaban keçisi

Locuțiuni

• keçi inadı