română

Etimologie

Din latină servitus ~utis.

Pronunție

  • AFI: /ser.vi'tu.te/


Substantiv


Declinarea substantivului
servitute
f. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ servitute servituți
Articulat servitutea servituțile
Genitiv-Dativ servituții servituților
Vocativ ' '
  1. stare a celui aservit.


Traduceri