germană

(Deutsch)

Etimologie

Din germana veche de sus werian.

Pronunție

  • AFI: /veːɐ̯n/
  • AFI: /ˈveːʀən/


Verb


Conjugarea verbului
wehren
Infinitiv wehren
Indicativ prezent
pers. 2 sg., 3 sg.
wehrst
wehrt
Indicativ imperfect wehrte
Participiu perfect gewehrt
Verb auxiliar haben
  1. a apăra, a proteja
    Man kann sich gegen die Unterdrückung wehren.

sich wehren

  1. a rezista

Cuvinte derivate

Cuvinte compuse