öfke

turcă

(Türkçe)

Etimologie

Din turca veche öpke.

Pronunție

• AFI: /œf.kɛ/

Substantiv

öfke

1. mânie, furie, supărare

Sinonime

• hiddet, gazap, dargınlık

Cuvinte derivate

• öfkeyle

Expresii

• öfke baldan tatlıdır
• öfke topuğa çıkmak
• öfkesi burnunda
• öfkesi kabarmak
• öfkeyle kalkan ziyanla/zararla oturur
• öfkeden köpürmek