ακούω

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greacă antică ἀκούω (akoúō, „a auzi, a asculta”) < proto-elenică *akouhō.

Pronunție

• AFI: /aˈku.o/

Verb

ακούω (akoúo)

1. (v.tranz.) a auzi

   Άκουσα κάποια δυσάρεστα νέα.

2. (v.tranz.) a asculta

   Άκουγαν τη διάλεξη.

3. (v.intranz.) a auzi

   Οι κωφοί δεν ακούνε.

Cuvinte derivate

cuvinte derivate

ακοή ακοόγραμμα ακοομετρία άκουσμα ακουστική ακουστικό ακουστικός ακουστικότητα ακουστός ανυπακοή βαριακούω εισακούω εξυπακούεται καλακούω κοσμοξακουσμένος κοσμοξάκουστος

κρυφακούω ματακούω ξακουσμένος ξακουστός ξανακούω οπτικοακουστικός παρακοή παράκουος παράκουσμα παρακούω πρωτάκουστος υπακοή υπάκουος υπακούω ωτακουστής

Expresii

• άκουσον, άκουσον
• ακούω τα εξ αμάξης
• ακούω τα σχολιανά μου
• ακούω τον αναβαλλόμενο
• ακούω τον εξάψαλμο
• ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω
• πάταξον μεν, άκουσον δε
• τα ακούω

Referințe

• Βικιλεξικό
• Wiktionary