engleză

(English)

Etimologie

Din engleza medie recognicion, prin franceza veche < latină recognitiō.

Pronunție

  • AFI: /ˌrɛkəg'nɪʃən/


Substantiv

recognition, (normal nenumărabil; pl. recognitions)

  1. recunoaștere, identificare
    He looked at her for ten full minutes before recognition dawned.
  2. recunoaștere (a unor merite etc.)
    The law was a recognition of their civil rights.
  3. recunoștință, apreciere
    The charity gained plenty of recognition for its efforts, but little money.

Sinonime

Cuvinte compuse

Cuvinte apropiate

Referințe