germană

(Deutsch)

Etimologie

Din germana veche de sus werfan. Confer limba saxonă veche werpan. Înrudit cu neerlandeză werpen.

Pronunție


Verb


Conjugarea verbului
werfen
Infinitiv werfen
Indicativ prezent
pers. 2 sg., 3 sg.
wirfst
wirft
Indicativ imperfect warf
Participiu perfect geworfen
Verb auxiliar haben
  1. a arunca, a azvârli
    Er wirft den Ball ziemlich weit.
  2. a lansa, a trage

Sinonime

Antonime

Cuvinte derivate

Cuvinte compuse

Expresii