θόρυβος

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greacă antică θόρῠβος (thórubos, „gălăgie”), care este probabil înrudit cu θρῦλος (thrûlos, „murmur”) < de origine pre-greacă.

Pronunție

• AFI: /ˈθo.ɾi.vos/

Substantiv

θόρυβος (thóryvos)

Declinarea substantivului θόρυβος
m.	Singular	Plural
Nominativ	θόρυβος	θόρυβοι
Genitiv	θορύβου	θορύβων
Acuzativ	θόρυβο	θορύβους
Vocativ	θόρυβε	θόρυβοι

1. gălăgie, tărăboi
2. (fig.) agitație, tumult

Sinonime

• 1-2: κρότος, νταβαντούρι, πατιρντί, σαματάς, τύρβη, φασαρία

Cuvinte apropiate

• αθόρυβος
• θορύβηση
• θορυβημένος
• θορυβοποιός
• θορυβώ
• θορυβώδης
• καταθορυβώ
• πολυθόρυβος

Referințe

• Βικιλεξικό
• Wiktionary