μαργαρίτα

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din italiană margarita, care provine din latină margarīta < greacă antică μαργαρίτης (margarítēs, „perlă, mărgăritar”).

Pronunție

• AFI: /maɾ.ɣaˈɾi.ta/

Substantiv

μαργαρίτα (margaríta)

Declinarea substantivului μαργαρίτα
f.	Singular	Plural
Nominativ	μαργαρίτα	μαργαρίτες
Genitiv	μαργαρίτας	μαργαριτών
Acuzativ	μαργαρίτα	μαργαρίτες
Vocativ	μαργαρίτα	μαργαρίτες

1. (bot.) margaretă; (spec.) bănuț, mărgărită

Cuvinte apropiate

• Μαργαρίτα

Referințe

• Βικιλεξικό
• Wiktionary