παρελθόν
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă antică παρελθὼν (parelthôn) < din verbul παρέρχομαι (parérkhomai, „a trece”).
Pronunție
- AFI: /pa.relˈθon/
Substantiv
παρελθόν (parelthón)
| Declinarea substantivului παρελθόν | ||
| n. | Singular | Plural |
| Nominativ | παρελθόν | παρελθόντα |
| Genitiv | παρελθόντος | παρελθόντων |
| Acuzativ | παρελθόν | παρελθόντα |
| Vocativ | παρελθόν | παρελθόντα |
- trecut
- Ο χρόνος χωρίζεται σε παρελθόν, παρόν και μέλλον.
- (fig.) experiență sexuală
- Είναι γυναίκα με παρελθόν.
Antonime
- 1: μέλλον