αυτοκίνητο
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă antică αὐτοκίνητος (autokínētos), compus din αὐτός (autós, „auto-, sine”) + κινητός (kinētós, „mișcat, deplasat”). După franceză automobile.
Pronunție
- AFI: /af.toˈci.ni.to/
Substantiv
αυτοκίνητο (aftokínito)
| Declinarea substantivului αυτοκίνητο | ||
| n. | Singular | Plural |
| Nominativ | αυτοκίνητο | αυτοκίνητα |
| Genitiv | αυτοκινήτου | αυτοκινήτων |
| Acuzativ | αυτοκίνητο | αυτοκίνητα |
| Vocativ | αυτοκίνητο | αυτοκίνητα |
- (auto.) mașină, autovehicul, automobil
- (p.gener.; auto.) camion, autobuz
Sinonime
Cuvinte derivate
- αυτοκινητάκι
- αυτοκινητάρα
- αυτοκινητικός
- αυτοκινητιστικός
- αυτοκινητισμός
- αυτοκινητιστής, αυτοκινητίστρια