γάιδαρος

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greacă medie γαϊδάριον (gaidárion) < arabă غيذار (ghaydhaar).

Pronunție

• AFI: /'ɣa͜i.ða.ɾɔs/

Substantiv

γάιδαρος (gáidaros)

Declinarea substantivului γάιδαρος
m.	Singular	Plural
Nominativ	γάιδαρος	γάιδαροι
Genitiv	γαϊδάρου	γαϊδάρων
Acuzativ	γάιδαρο	γαϊδάρους
Vocativ	γάιδαρε	γάιδαροι

1. (zool.) asin, măgar
2. (fig.) bou, om încăpățânat
3. (fig.) nătărău, neghiob, nemernic

Sinonime

• 1: (zool.) όνος, γομάρι, γάδαρος, γαϊδούρι

Cuvinte derivate

• γάδαρος
• γαϊδούρι și γαϊδουράκι
• γαϊδουριά
• γαϊδουρινός
• γαϊδουρίσιος

Cuvinte compuse

• γαϊδουράγκαθο
• γαϊδουρόβηχας
• γαϊδουροκαβαλαρία

Expresii

• δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα
• είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα
• ξένο γάιδαρο καβαλικεύεις, μεσοστρατίς σε παρατάει
• φάγαμε τον γάιδαρο, η ουρά μας έμεινε
• γαϊδούρι των γαϊδουριών

Referințe

• Βικιλεξικό
• Wiktionary