μονοπάτι

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greacă medie μονοπάτι(ν) (monopátin), din μονόπατος (monópatos) < compus din μόνος (mónos, „singur”) + -ο- (-o-) + πατώ (pató, „a călca, a merge”).

Pronunție

• AFI: /mo.noˈpa.ti/

Substantiv

μονοπάτι (monopáti)

Declinarea substantivului μονοπάτι
n.	Singular	Plural
Nominativ	μονοπάτι	μονοπάτια
Genitiv	μονοπατιού	μονοπατιών
Acuzativ	μονοπάτι	μονοπάτια
Vocativ	μονοπάτι	μονοπάτια

1. (infra.) cărare, alee, potecă

Sinonime

• (infra.) ατραπός, δρομάκι, δρομίσκος, στενωπός

Cuvinte derivate

• μονοπατάκι

Descendenți

• aromână: munupati

Vezi și

• κατσικόδρομος

Referințe

• Βικιλεξικό
• Wiktionary