ουρακοτάγκος

greacă

(Ελληνικά)

Variante

• ουραγκοτάγκος, ουρακοτάνγκος, οραγκουτάγκος

Etimologie

Din engleză orangutan < limba malaieză orang utan („omul pădurii”).

Pronunție

• AFI: /u.ɾa.kɔ.'taŋ.ɡɔs/

Substantiv

ουρακοτάγκος (ourakotánkos)

Declinarea substantivului ουρακοτάγκος
m.	Singular	Plural
Nominativ	ουρακοτάγκος	ουρακοτάγκοι
Genitiv	ουρακοτάγκου	ουρακοτάγκων
Acuzativ	ουρακοτάγκο	ουρακοτάγκους
Vocativ	ουρακοτάγκε	ουρακοτάγκοι

1. (zool.) urangutan
2. (depr.) persoană urâtă

Referințe

• Βικιλεξικό
• Wiktionary