αρουραίος

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greacă antică ἀρουραῖος (arouraios).

Pronunție

• AFI: /a.ɾu.'ɾɛ.ɔs/

Substantiv

αρουραίος (arouraíos)

Declinarea substantivului αρουραίος
m.	Singular	Plural
Nominativ	αρουραίος	αρουραίοι
Genitiv	αρουραίου	αρουραίων
Acuzativ	αρουραίο	αρουραίους
Vocativ	αρουραίε	αρουραίοι

1. (zool.) șobolan, guzgan, rozător
2. (fig.) persoană rea și incorectă

Cuvinte derivate

• νεροαρουραίος

Vezi și

• ποντικός

Referințe

• Βικιλεξικό
• Wiktionary