κάθαρμα

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greacă antică κάθαρμα.

Pronunție

• AFI: /ˈka.θaɾ.ma/

Substantiv

κάθαρμα (kátharma) n., καθάρματα (kátharmata) pl.

1. (general) lepădătură, putregai, lucru de nimic
2. (argou) un om ticălos, nemernic

Sinonime

• απόβρασμα, κανάγιας, παλιάνθρωπος

Cuvinte derivate

• καθαρίζω
• καθαρός
• καθαρμός