franceză

(français)

Etimologie

Din franceză medie avoir, care provine din franceză veche avoir, aveir, aver < latină habeō („a avea”). Influențat de verbe similare în limbile germanice: limba francă *habēn, *hebōn („a avea”) și gotică 𐌷𐌰𐌱𐌰𐌽 (haban, „a avea”).

Înrudit cu catalană haver, heure, italiană avere, portugheză haver, română avea și spaniolă haber.

Pronunție


Verb

avoir

  1. (v.tranz.) a avea; (spec.) a poseda
    Nous avons un logement très agréable.
    Je n'ai plus beaucoup d'argent.
  2. (v.intranz.; urmărit de à) a trebui, a fi obligat
    J'ai à vous parler.
  3. (v.aux.) a avea
    J'ai parlé.
    J'ai bien mangé.
  4. (v.tranz.) a fi
    J'ai faim.
    Avoir peur, avoir la crainte de quelque chose.
  5. (v.tranz.) (despre vârstă) a avea
    Elle a 19 ans.
  6. (fam.) a înșela, a păcăli
    J'ai l'impression que je me suis fait avoir.

Sinonime

Cuvinte derivate

Cuvinte compuse

Expresii

Conjugare

Infinitiv avoir
Prezent continuu ayant
Trecut continuu (avoir) eu
Persoana singular plural
I II III I II III
Indicativ j' tu il nous vous ils
Prezent ai as a avons avez ont
Imperfect avais avais avait avions aviez avaient
Trecut perfect eus eus eut eûmes eûtes eurent
Viitor aurai auras aura aurons aurez auront
Condițional aurais aurais aurait aurions auriez auraient
Subjunctiv que je que tu qu'il que nous que vous qu'ils
Prezent aie aies ait ayons ayez aient
Imperfect eusse eusses eût eussions eussiez eussent
Imperativ - tu - nous vous -
aie ayons ayez

Vezi și


Substantiv

avoir m., avoirs pl.

  1. avere, posesie, posesiune
  2. (ec.) datorie
    Vous avez un avoir de cent euros.

Sinonime

Cuvinte compuse

Referințe